Yeni ahit'in bana göre etkileyici olan cümlesidir.
Burada sözden kastın isa olduğundan veya ayetten bahsetmeye gerek yok. Ben -5 veya 6 yıl önce- bu cümleyi ve yeni ahit'i okurken aklıma en çok gelen şey logos'tu. Logos eski yunancada bir çok anlama gelse de "söz" en geniş anlamıdır. Ve bilindiği üzere felsefe ilk kendisini gösterdiğinde "mitos'a karşı logos"Tur.
Erken dönem ben'de bu oldukça ilgi çekici bir şeydi. Daha sonra zaten ta patristik dönemde felsefe/logos ve din/Hristiyanlık ilişkisini ortaya koymak ve din ile felsefenin çelişmediğini göstermek adına filozofların buna, belli ederek ya da üzeri örtük olarak başvurduğunu gördüm. Oldukça zoruma gitmişti.
Ardından aslında böyle bir ilişkinin sadece spekülatif bir çabanın zorlama sonucu olduğunu düşündüm. Sonra önceden aksini düşünmem daha çok zoruma gitti.
Neden anlattım bunu, bilin istedim. Nys, kib, bye, aeo, öptm, grsrz, ii gclr, hsckln.
