Babam ölene kadar öğrenemedi de abim öğrenmişti lan benim. Zaten abim bize babalık yapıyordu babamdan hayır gelmediği için.
Nasıl mı oldu. Bizim okulun arkasında sigara içiyorduk o zamanki en yakın arkadaşımla. Rahmetli Abim de geçmez geçmez o gün geçeceği tuttu amına koyim. Sigarayı gördü tabi elimi arkaya sakladım da iş işten çoktan geçmiş. ilk kez o kadar ciddi görmüştüm geldi iliklerimi titreten bi sesle, o sigarayı at yoksa dilinde söndürürüm dedi. Ben de attım. O bakışlar nasıl anlattıysa soru sormadan evin yolunu tuttum. O akşam bana hayatımda tokat atmayan abim, bir mi yersin iki mi ağzım yüzüm kan içinde kalana kadar odaya kitleyip dövdü. Ben de karşılık veremedim amk abi sonuçta. Ama sigarayı da hiç bırakmadım. Sonrasında aramız kötü olur gibi oldu. Düzeldi bir müddet geçince.
Ben üniversite okumaya büyükşehire gittiğimde ziyaretime geldi. Üniversiteye başlayalı bir kaç ay olmuş, hiç unutmam. Karşılıklı oturduk o sigarasını yaktı ben duruyorum, ama benim bakışlar efsaneydi heralde ki rahmetli içeceksen iç piç dedi. Ben de yaktım bir tane. Sonra ne dövmüştün be abi dedim. iyi dövememişim lan baksana dedi. Gülmüştük sonra.
Lan gece gece bir kötü oldum.
Şimdi yüzüme gülen kimse beni o gün döven abim kadar iyiliğimi düşünmedi.
