Bundan üç dört gün önce biri beni aşık edip başkasıyla sevgili oldu ölüyorum diye bi entry girmiştim bu başlığa. Şu birkaç günde olanlara bakıyorum, mutsuzluğum kızgınlığa ve sonra mutluluğa dönmüş. Hem bunu yaptığı için ona, hem buna müsaade ettiğim için kendime kızıyorum. Önceden bu tarz durumlarda kesin benim yüzümden oldu diyerek sadece kendime kızar, keşke düzeltmenin bi yolu olsa diye kendi kendimi darlardım. Birden ulan hırsızın hiç mi suçu yok diyerek silkelendim resmen. Kendime kızma nedenim ilk defa bi fırsatı tepmiş olmak değil, etrafımda bulundurduğum insanları iyi seçememek. Sanırım kendimi sevmeye, kendime saygı duymaya başlıyorum ve bu hayatımda en ihtiyacım olan şeydi diyebilirim. Objektiflik adı altında kendime haksızlık ettiğim onca yıl için pişmanım. Kendimi seviyorum sözlük. Her şeye rağmen buna sebep olduğun için teşekkürler soysuz herif hahaaha
