bir keresinde yolda Adamın birisi bu civcivlerden satıyordu. Renksiz, bildigin sarı civciv. Orijinal. Gittim yalvar yakar anneme aldırdım. iki tane aldık, birbirlerine arkadaşlık yapsınlar diye. Bilen bilir, genelde bu civcivler horoz çıkar. dişileri ya kesime ya da yumurta sektörüne havale ettikten sonra elde kalan erkekleri böyle elden çıkartırlar. Neyse, aldık, ben de koydum balkona. O zamanlar her evde illa civciv oluyordu. Milletin hayvanları pıt pıt vefat etti. Bir söylenti çıktı. Bunlar verem oluyorlarmış diye. Çocuk aklı ile de bildiğimiz en fena hastalık verem. Beni Bir telaş aldı, gittim evin kilerini boşalttım, günün 12 saati orada tutuyorum hayvanları. Dediğim gibi herkesin kuşu öldü, bir benimkiler sağ kaldı. Nasıl oldu anlamadım. Yedikleri yem ayni, bulgur vs. Ortam aynı, evde yatıp kalkıyorlar. ikisi de hicbir sorun çıkartmadan iyice büyüdü. Piliç oldular. Böyle tüyleri değişti, bir çirkin hale geldiler. Bildigin ergenlik. Sonra apartmanda bu iş olmaz diye teyzemlere verdik. Orada da 1 ay kaldılar. Sonradan teyzem bunları bahçeye saldığı bir gün kedi ikisini de bogmuş. Üzüntüden kahrolmuştum. Aradım teyzemi hic unutmuyorum, Allah belanı versin demiştim. Kafaya bak. O gün bugündür civcivler hep kalbimde bir yaradır.
Bir ara Muhabbet kuşum da evden kaçtıydı, o da başka anıya kalsın.
