çok yakınlarımdan biri kanser, geçen gece birden huzursuzluk geldi, gece sessiz mi sessiz, hiç esmiyor, araba sesi de yok. açtım camı, dışarıyı izleyeyim dedim, dışarıdaki karanlık odaya çöktü. eskiden manzaramız vardı artık yeni binalar onu da kapatmış, girdim içeri tekrar. aklıma o yakınım geldi, yakın zamanda ölecek gibi geldi bu düşünceye engel olamadım, 'acaba şuan iyi midir?' diye korkuyla tekrar yatağa girip uyumaya çalıştım. sabah haberi aldım ki bizim yan binadaki bir teyze o gece ölmüş. öğrenince tüylerim diken diken oldu, kendimi çok garip hissettim, ölümün soğuk sessizliğini görmek gibi bir şey...
