sahih hadise göre, kişinin eyvah ben ölmüşüm diyerek öldüğünü anladığı ilk andır.
"ölen kişi, cenaze namazı kılınırken, o meydanda bulunur. tanıdıkları hep ordadır. nerdeyiz hocu, bu kalabalık neden, konuşsanıza lan, neden kimse konuşmuyor deyu, garip bir titreme ile tüm çevreyi dolaşır. bir türlü naaşını göremez. ama toprakla buluştuğu o an üstüne bir karış kara toprak atılınca, öyle bir eyvah çekerek, öldüğünü anlar ki, ama kelle hariç doksanı çoktan yemiştir. mezarı kapatılır da ordakilerin gidiş ayak seslerini bile duyar. hele bir de kemiklerin birbirine geçtiği o an vardır ki, feryadını, ins ve cin dışında tüm mahlukat duyar." tüm bunlar kıyamet sabahına kadar devam edecek bir ızdırabın başlangıcıdır.
