kötü bir duygudur. zamanın çabucak geçmesi ve yeni çömezlerin gelmesi dört gözle beklenir. insanlar çömez kişiye uzaylı gibi bakarlar, iki de bir "alıştınız mı" diye sorarlar. sahte gülücükler etrafta uçuşurken insana kendini ait olmadığı bir yerdeymiş hissini yaşatır. bir sürü özel soru sorulur, cevap vermemeye çalışılır ve "soğuk, ukala" damgası yenir. her şirkette olduğu gibi işgüzar bir kişi * mevcuttur ve yardımcı olmak istermiş gibi yaparken aslında üstünlüğünü vurgulamaya çalışır, hatanızı yakalamak için akbaba gibi beklemektedir aynı zamanda. akşam olması ve güvenli yuvaya kavuşulması için sürekli saate bakarken, stres içinde bulur çömez insan kendini. en kötüsü de sabah ayakları geri geri gider, kıdemli oluncaya kadar.
