itiraf ediyorum. sanırım beklentiler ve yaşanılanlar tüketiyor insanı. mücadele edesi gelmiyor insanın. bazen çekip gidesim geliyor buralardan. adımı, arkadaşlarımı,ailemi, yaşadıklarımı,hayatımı unutmak istiyorum.. ben bu insanlardan bişey anlamadım. mutlu olmak bu kadar mı zor. sahi neden gelmiştik ki dünyaya ? neyse yazdıklarımda çok karışık zaten. s*ktir edin.
