Duygusallığa bağlıdır. Türk futbolcuların çok büyük bir çoğunluğu oynadıkları oyunu profesyonel bir işmiş gibi görmüyorlar. Sanki rakibe göre psikolojik olarak ya eziliyorlar ya eziyorlar. Standart olarak aynı futbolu yıllarca oynayan yok gibi, her biri bir dönem parlayıp sonra, yaştan bağımsız olarak, yok oluyorlar.
Örnek olarak Dani Alves'i ele alalım, bu adam ben en iyiyim, artık az koşayım demiyor. Son dakikaya kadar işini yapıyor. Türk futbolcuların en büyük farkı burada ya oldum diyorlar tavırları değişiyor.
Değişken ruh halleri işini nasıl yaptığını etkilememeli diye düşünmekteyim. Hele daha az yaratıcılık ancak devamlılık isteyen savunmacılarda.
