en son bu kadar sıkıcı turnuva 2004'te olmuştu. hatta kupayı alan yunanistan da çok sıkıcıydı ama en azından adamların oyun anlayışı, otto rehhagel'in sistemi falan vardı. bu turnuvada ise bakıyorsun şans vermeyeceğin takımlar rakibi oynatmama üstüne kurulmuş turnuvanın anasını ağlatıyorlar. zevk aldığım birkaç maç var diğerleri futbol aşığı insanı futboldan soğutur. çek cumhuriyeti, izlanda falan adamlar rastgele top kaleye girmesin de ne olursa olsun mantığıyla saçma sapan oynuyorlar. ne zevk bırakıyorlar ne heyecan. kimse konuşmuyor ama galler slovakya maçından aldığım zevki hiçbirinden almadım. belçika italya maçı da zevkliydi en azından diğer maçlara göre. klasik italyan savunmasını az önce açıkladığım ülkelere katmıyorum çünkü benimsenmiş ve çok güzel uygulanan bir taktik anlayışı var. resmen sahada sanat yapıyorlar.
turnuvalarda hele ki böyle bir golün dahi çok önemli olduğu turnuvalarda takımlar tedbirli oyunu benimsiyor ama bu kadar da olmamalı. dünya kupalarını bu yüzden daha çok seviyorum. şili'si, kolombiya'sı, gana'sı, nijerya'sı geliyor keyif vererek oynuyorlar sonra efendi gibi gidiyorlar. euro 2016 gram keyif vermiyor.
