En büyük zararı kendisi gören insandır aslında.
Her insanın negatif olduğu günler vardır elbette. Her zaman her şey istediğimiz gibi gitmiyor, öyle zamanlar oluyor ki hiçbir şey düzelmeyecekmiş gibi hissediyor insan evet.
Ama bazı insanlar var hiçbir zaman hiçbir şeyden memnun değiller ve en kötüsü, bu insanların bir çoğu hayallerinden de vazgeçmişler, bir çoğu unutmuş küçük şeylerle mutlu olabilmeyi, gülümsemek için neden bulabilmeyi.
Eğer bu yazıyı okuyan, hep olumsuz düşünen bir kişi bile varsa, sana sesleniyorum.
Belki bu negatifliğin için kendince sebeplerin var, belki başından kötü şeyler geçti, belki de güvenini boşa çıkardı o güvendiğin insanlar, her ne yaşadıysan böyle bir olumsuzluğa itti seni. Mutlu olduğunda kötü bir şeylerin olacağından korkar oldun belki de hatta.
Belki de yalnız hissediyorsun kendini, ondan bu olumsuzluğun.
Ama inan bana, olumsuz düşünceler hiçbir şey kazandırmayacak sana ama senden çok şey götürecek, götürdü ve götürmeye devam edecek.
Biliyor musun? Sürekli değil ama, genel olarak olumsuz düşünürdüm ben de eskiden. Olumlu düşünürsem eğer, bir şeye çok inanırsam olmadığında daha çok üzüleceğimi bildiğimdendi sanırım. Başka sebeplerde var gerçi ama asıl sebep buydu.
"Olmazsa üzüleceksin," diyordum hep kendime "olmayacak zaten. imkanı yok."
izninle bir şey anlatmak istiyorum sana şimdi.
Seneler seneler önce, kötü şeylerin hep üst üste geldiği, kış vakti okul zamanında derslerimi düşünmem gerekirken "Nerede kalacağız?" diye düşündüğümüz bir günde sığındığımız bir tanıdıkla dertleşirken o kadar olumlu konuşmuştu ki o kadın, içimden gülmüştüm kadının "Bir gün şöyle şöyle olacak, her şey düzelecek." tarzında kurduğu cümlelere. O an o durumda olan o değildi, oradan konuşması kolaydı, boşuna konuşuyordu. O anki düşüncelerim böyleydi işte. "Söylediklerinden hiçbiri gerçek olmayacak, her zaman böyle yaşamaya devam edeceğiz içimizde bir endişeyle, korkuyla."
içten içe inanmak istiyordum kadına ama olumsuz düşüncelerim devredeydi yine. Olmayacak duaya amin demek boşunaydı, kendimi kandırmanın, beynimi boş boş olumlu düşüncelerle doldurmanın bir anlamı yoktu. Ama tüm o olumsuz düşüncelerime rağmen bunu belli etme lüksüm de yoktu, kimsenin beni üzgün görmesine müsaade edemezdim. Annemin üzülmesine müsaade edemezdim. "Elbette," dedim ben de "her şey bir gün yoluna girecek." Ama söylerken buna inanmıyordum, uzak bir hayaldi sadece.
O uzak görünen, gülüp geçtiğim hayal gerçek oldu birkaç sene önce. Her şeye rağmen annemin çabalamasıyla, birbirimize tutunmamızla.
Her şey kusursuz mu? Harika mı peki? Elbette hayır, kimsenin öyle bir hayatı yok. Ama yine de, hayat o kadar da kötü değil.
En büyük hatam, o hayal sonunda gerçek olduktan sonra bile olumsuz düşünmeye devam etmem oldu bazı konularda. Eskisi kadar olumsuz düşünmüyordum ama başaramayacağıma inandığım şeyler vardı, sürekli ertelediğim "Ben yapamam, başaramam." dediğim, uğruna çabalamam gerekirken çabalamadığım. Eğer olumsuz düşünmek yerine kendime inansaydım, yeterli motivasyona sahip olsaydım "Keşke" ile başlayan cümlelerim yerine "iyi ki" lerim olacaktı. Birkaç senem o olumsuz düşünceler yüzünden gitti, o zamanlarda girdiğim bir yol olsa neredeyse yarılamış olacakken, şimdi o yolun başındayım ama geç olsun güç olmasın diyorum artık. Tüm o olumsuz düşünceler hiçbir şey kazandırmadı bana. Hata etmişim.
Belki bunu okuyup "Ne kadarda uzun yazmış banane senin hayatından." diyeceksin, anlarım.
Ama anlayan biri olarak söylüyorum ki, inan bana, olumsuz düşüncelerle yazık ediyorsun kendine. Yapabileceğin, başarabileceğin çok şey var belki de ama itiyorsun onları kendinden. Mutlu olunacak şeyler var ama göremiyorsun.
Kendini simsiyah bir göle atmış kafanı oradan çıkarmayı reddediyorsun ama bilmiyorsun ki boğulduğun o gölden kafanı bir çıkarsan, masmavi bir gökyüzü bekliyor seni orada. Kabul ediyorum, o gökyüzü hep masmavi olmayacak, ya da her zaman beyaz, güzel bulutlarla kaplı olmayacak. Kararacak gökyüzü, şimşekler çakacak bazen. O şimşeklerle tek başına mücadele etmen gerekecek belki de ama şunu da unutma ki, senden sadece bir tane var, sen o şimşeklerle mücadele edemezsen kimse edemez.
Lütfen ama lütfen. Artık bir şeylerin olumlu taraflarını görmek için n'olur çabala ve lütfen... Vazgeçme.
