* şerrefsizin önde gidenidir. biraz önce yarı uykulu lavaboya uğrayıp dişlerimi fırçalamıştım ki yarı loş koridorda devasa bir karartının hareket etmesi ile çok afedersiniz ödüm çatladı. hemen ışığa doğru hamle yapmamla ortalık aydınlandı. koridorum bi ucunda ben elim ışıkta donup kaldım, ortada hamam böceği donup kaldı. vahşi batıdan esintilerle birbirimizi keserken silahım olmadığını fark ettim ve koridorun diğer ucundaki buzdolabının üzerindeki sinekliği kesmeye başladım. ama düşmanımın yanından o kadar yakın geçmek bana akıllıca gelmedi. zira tam ben yanından geçerken tekrar hareket edip ödümü çatlatabilirdi. terlik aradım bulamadım. o sırada evin karanlık tarafından bir ses yükseldi.
- song!! napıyosun orada yarım saattir.
ne kadar korkusuz bir savaşçı da olsanız anne sesi bi anda sizi kuzuya çevirebilir.
- anneeeğğğğğ!! burada kocaman bi şey varrrr!!
evet bir an sesimi kontrol edememem korktuğum anlamına gelmez bi kere. ben hala elim ışıkta donmuşken annem olay mahaline ulaştı.
- gözlüğüm de yok, hani nerede?
- orada orada!! yaaa çok büyükk!! nasıl öldürücez bunu?
ben bunu söylerken kadın gözünü ovalaya ovalaya gitti buz dolabına, bu sırada tam tahmin ettiğim gibi yaratık da harekete geçti ve salonun karanlığına doğru yol aldı. anne kişisi ise anneliğin verdiği şevkatle yanından geçen böceğe
- anammmm hamam böceği ya bu, nerden geldin bakayım sen?
deyip üzerine basmamaya çalışarak sinekliği alıp böceği bir anda imha etti.
bu böceğin buraya kadar yaptığı böcekliğinin fıtratında var. annem sinekliği yıkadı yerine koydu, yatağına giderken -ben bu sırada yine ışığın yanındayım-
- bi de kendi evine çıkacakmış tek başına. böcek görse evi böceğe bırakıp dışarı kaçacak.
