Benim kafamı her zaman içeriğindeki bir hususla karıştıran görüş.
ilk başta Bu anlayışa göre, insan zihninden bağımsız olarak gerçeklik vardır. Eşyanın varlığı ya da niteliği veya neredeliği, neliği bizim bilincimizden bağımsızdır der.
Lakin daha sonra "realist olmak gerekirse, realistim ben" gibi başlayan cümleler "bir hususta gerçek olanı söyleme"ye yönelik kurulur. işte tam burada başka bir görüş aslında bu söylediğimi temsil eder: natüralizm.
Demem o ki realizm sadece gerçekliğin bilinçten bağımsız olduğunu kabul etmek ve yöntemi bu doğrultuda uygulamaya dayanır.
Bir durum karşısında duyguları veya değerleri hesaba katmaksınız yalnız nesnenin üzerine konuşmak ise natüralizmin bağlamındadır.
Örnek vermek gerekirse;
"Bu röpteşambır benim bilincimden bağımsız bir şekilde vardır" cümlesi realist.
"Yağmuru tanrı yağdırmıyor, kardeşim." Cümlesi natüralisttir.
Ama genelde şöyle kullanırız "Gerçekçi ol, yağmuru tanrı yağdırmıyor" işte bu gerçekçi bakış açısından kaynaklansa da ona ait değildir.
işte bu anlam ayrımı ihmali edebiyatta realizm dediğimiz akımda fazlaca görünür. Felsefe bilmeyen edebiyatçıların büyük sorunu.
