Ne kadar kendine zaman ayırmak gibi görünse de asosyallik fazlası olunca zaralıdır arkadaş..
Misal kendi başına kitap okuyorsun tamam, film izliyorsun ona da tamam, ama bir arkadaş ortamında 5 dk edindiğin bilgiyi hiçbir yerde edinemezsin. O beş dakikada farklı farklı konulardan farklı bilgiler ediniyorsun..
Misal kitap okuyorsun ama okuduğun kitabı eleştireceğin analiz edebileceğin biri olmadıkça askıda kalıyor.
Film kültürü diye birşey var ya , misal o sadece film izlemekten ibaret değil, her filmin verdiği mesajlar var ve sen bunu tek pencereden göremeyebilirsin, farkedemediğin bir olayı başka biri başka bir bakış açısıyla farketmiş olabilir.
Hele bir de bunları dost muhabbeti ve az şekerli kahveyle yapmak var ki, tadından yenmez. Tek kişilik ziyafete değişilmez.
Edit: ayrıca psikolojik rahatsızlıkların çoğunun temelinde asosyallik ve çok fazla yalnız kalmak yatar. Farklı bireyler ve görüşlerle iç içe olmak beynin sirkülasyonunu sağlar, kemik düşünceden ve durağanlıktan kurtarır.
Psikolog bir arkadaşımla konuşmuştum. Asosyallik psikolojik rahatsızlıklarda bir sebep mi bir sonuç mu diye. Aslında daha çok sonuç demişti ama aynı zamanda sebep. Kısırdöngü yani, şöyle ki;
Çok fazla yalnız kaldığın için birçok şeyden soyutlanıyor ve dışarıya karşı yabancılaşıyorsun, sonrasınsa da dışarıya yabancılaştığın için ve bir süre sonra adaptasyon sorununun getirdiği anlaşılamama duygusuyla birlikte kendini soyutlayıp eve kapatıyorsun bu da sonuç oluyor.
Edit: asosyaller rahatsız durumdan. Üzgünüm arkadaşlar ama durum böyle. Çok yakınımdaki biri bu durumdaydı ve sonra tedavi oldu. Bi görünün derim. Ciddiyim.
