ilk okul 5 teyim. okulun en yaramaz sınıfındaki en yaramaz öğrenci grubundaki en yaramaz öğrenciyim.
okulun ilk iki haftası bizimle baş edemeyince okul yönetimi, bizim sınıfı ayırdılar. ben de bir başka sınıfa gittim fakat çok samimi olduğum arkadaşlar yoktu. arka sıralarda bir yerde tek başıma bir iki hafta oturdum fakat orada da düzeni kurup yaramazlık yapmaya başladım. fakat bu sefer hoca beni iki tane kızın arasına oturttu uslu durayım diye. solumda aslı oturuyor, sağımda neslihan.
aslı çok ciddi tipik inek öğrencilerden, neslihan ise sınıfın en güzel kızlarından ama inek o da tabi.
o zaman beslenme saatleri olurdu işte, bir gün ben ekmek arası domates peynir yapmıştım. içini yemeden önce açtım, bunu aslı gördü. ıyyyy dedi. ben daha fazla senle yanyana oturmam dedi çekti gitti. hocam dedi bu bilmediğim şeyler yiyor çok konuşuyor ben burada oturmak istemiyorum artık dedi. sonra çekti gitti başka yere oturdu. ben neslihanla başbaşa kaldım. neslihan aslının aksine bana o yemyeşil gözleriyle dönüp dediki " ya ona bakma, ben de çok severim güzel oluyor öyle de annem yapmıyor bana öyle" dedi. ben o sıra neslihana aşık oldum. bir sene boyunca beraber oturduk. ama aşkı itiraf edemiyorsun tabi.
ortaokul olunca sınıflarımız ayrıldı tabi maalesef. eski sınıf birleşti ama neslihandan ayrı sınıfa düşmüştüm. bir gün bir baktım mektup geldi ondan bana, ben de ona yazdım. sonra yüzyüze konuştuk falan filan. bir baktım çıkmaya başlamışız. taa lise hazırlıktan lise 1 e geçtiğimiz yaza kadar. 4-5 sene beraberdik. güzel kızdı. ah neslihan acaba napıyorsun şimdi.
