Sana herkes âşıktı, ben de onlardan biriydim işte... sadece bana bahsettiklerini sayarsak, benden başka 3 kişi daha sana karşı birşeyler hissediyormuş. Ben de onlardan biriydim. Ancak tüm amacım yalnızca uzaktan yapmaktı bunu... Sen benimle konuşmayacaktın, zamanı gelecekti ve gidecektin ya... kimse benimle bu kadar yakın olamazdı. Ki sen bana alıştığını ve benimle hep konuşmak istediğini söylüyordun. Ne haddime ulan? Değil mi? Senin bana yakın olman, içimdeki tüm heyecanı söndürecek ve bitirecekti. Her şeye son verecek ve hatta sana karşı normal hissetmemi sağlayacaktı. Olmamalıydı. Bıraksaydın, seni kendi kendime yarattığım halinle sevseydim. Kendini bana tanıtma zahmetine ne diye girdin, ne diye bana ses kayıtlarını, fotoğraflarını, videolarını attın; ne diye defterlerini okuma hakkı sundun? O kız neden bana bu kadar yakın oldu? Ben buna alışkın değildim. Bırak acı çekerek sevseydim seni, hiç benim olmayacağını kesin olarak bilseydim.
Şimdi eskisi gibi olma zamanı. Sen mutlu olmana bak. Ben bu başlığa girdim işte... boş ver.
