Uğruna hayatından çevrenden en önemlisi kendinden fedakarlık vermek..
Sadece bana ait bir kalpten başka ne isterdim ki. Her an ya hala varsa, kokusu geliyorsa ara sıra burnuna onunkinin bana geldiği gibi, ya benzetiyorsa ansızın başka birinin sesini ona, hala kalbinde acısını yaşıyor mu acaba korkusu yaşamak ne kadar kolay? Ki ben saflığımı cesaretimi bütün kalbimi getirmişken ona. Ardına kadar açmışken kapılarımı, sınırlarımı kurallarımı teker teker yıkmış iken..
Derdime derman oluşuna aşık oldum. Her yağmur sonrası gelen yalnızlık kokusunu ortadan kaldırdığın için aşık oldum. Dizlerime başımı koyup ağlamayı bırakıp omzunda ağlayabildiğim için, her acı lokmada su verdiğin için, gözyaşlarımı yağmurlarla saklayıp ardından bütün güzel renkleri gözkuşağına çevirdiğin için, kabuslarımı rüyalara çevirdiğin için aşık oldum..Hiç bir şey beklemedim senden acını unutup benimle mutlu olmandan başka.
Seninle çok güzel günler yaşadık ama hep bir yerlerde bir burukluk vardı. istediğim çok muydu senden ben sana her şeyi silip gelmişken neden sen bunu bana yaptın. Neden birini unutamamışken bana öyle güzel baktın, neden bana güven dedin bir gün onun acısını damarlarına kadar hissetmem için mi, her an varlığını neden hissettirdin aslında yokken. Söyle bana şimdi ben nasıl geçeyim senden ilk defa birini sevmişken ilk defa birine güvenmiş iken, ilk defa birini göğsümde uyutmuş iken, bütün ilklerimi paylaşmışken...
