çağdaş türkiyemiz'de öğrencisinden işçisine kadar bir çok grubun yaptığı şey.
gelişmekte olan bir ülkenin, vatanını seven buna istinaden de çalışan bireylere ihtiyacı vardır. tam bağımsız türkiye için uluslararası arenada üretim için şirketlerimiz savaş verirken, bazı densiz işçiler çalışma saatlerini beğenmemekte, zam için iş bırakmaktadırlar. bütün bunları yaparken de, "eşit işe eşit ücret," "insani yaşam," gibi yıkıcı bir ideolijinin, antik sloganlarını kullanmaktalar.
bir de marks'ın daha kendinin küçük burjuva olarak tanımladığı, sözde öğrenci hareketleri vardır ki evlere şenlik. bunlar işlerini derslerini bırakıp, okul yönetimin ve rektörlüğün işlerine karışmaya kalkarlar. zaten bedavaya yakın olan harçları protesto ederler.
işin kötü yanı tembelliklerini ve devletlerine katkıda bulunmak istememelerini açıkça ifade etmek yerine, sözümona devrimci geçinerek bunu saklamalarıdır, darbı mesel.
