Günlük yaşamında kibir abidesi olan ve beni sadece (kendi ifadesiyle) "biraz iyi" bulan, nitelikli bir dehaya demiştim ki; beşer kalıptır, insan ise muhteva.
Buna hayran kalmış ve bana evlenme teklifinde bulunmuştu. Etkilendim. Beni ifade edecek kelimenin bu olması gerektiğine inanmaya başladım. Dergilere şiir, deneme ya da makale gönderdiğimde de, rumuz gerektiren herhangi bir durumda bulunduğumda da bunu kullanır oldum.
