bunu giderek artan bir ciddiyetle düşünüyorum, ancak beni alıkoyan şeylerden birinin bu sözlük olduğunu itiraf etmeliyim. Tabi su manada;
Simdi bence intihar dusuncesinin en büyük sebebi, tikanmislik ve daralma hissidir. yani tüm yolların çıkmaza girdiği saplantısı ve o 'çıkmaz yol' hissiyatinin kroniklesmesi.
Bunun da en büyük sebebi yalnizliktir herhalde. Tabi durkheim'in bahsettiği gibi, toplumla butunlesememekten veya fazla butunlesmekten kaynaklı egoist-alturist intihar türleri var ama en baskın olanın yalnızlık kaynaklı olduğunu tahmin edebiliriz, özellikle bizim ve turevi toplumlar için.. (bkz: anomi) Diğer turlusu, iskandinavya'da, japonya'da yaşanan intihar çeşitlerinin uç kaldığını söyleyebiliriz, en azından bizim zaviyemizden..
Şimdi sözlük mevzusuna gelirsek, burası yaşamdaki tıkanıklık ve boşluk hissini bir nebze dolduruyor acikcasi. herhangi bi konudan bi yığın şey geliyor aklına. Vay be, herhalde bu kadar boş değilmişim diyorsun, hayat da değil...
Bazen bir şey hakkında epeyce yazıp sonra bırakıyorsun, hoşuna gitmiyor, ve sonra başka bir konuya geçip onda da bi o kadar şey yazıyorsun. Bu böyle gidiyor gidiyor ve yüzlerce taslak yazi oluyor tamamlanması gereken. Bazen çok sonra dönüp yazını bitirip yayinliyorsun filan..
Yani şimdi intihar etsen, yok olup gitsen yüzlerce bitirilememis yazı bırakacaksın. Bu da aslında demek oluyor ki, hayatta yarım kalan, tamamlanması gereken çok şey var, daha değil, daha değil...
