böyle çocuklar ikiye ayrılır: babasının yokluğundan acı çekenler, babasının varlığından açı çekenler.
1. baban sen küçükken ölmüştür, üzülür ağlarsın. büyüdükçe yokluğunu daha çok hissedersin, iyi bir babanın hayali ile yaşarsın. bu o çocuğun psikolojisine, gelişmesine engel olmaz.
2. baban, sen kendini bildin bileli şerefsizdir ve ölmemiştir. büyüdükçe nefretin katlanır, daha çok tiksinirsin. bu o çocuğun psikolojisinin içine eder, yaşı ilerlese bile kalbi paramparça olur.
işte ben, babasının varlığı yüzünden acı çeken çocuklardanım..
