sevdiğim kızı mihraplı camisinin önünde gün batımına nazır öpmeyi hayal ettiğim mahalle.
çekirge ve kükürtlüyle beraber bursa'nın %10'unu oluşturur. 5 bölgeye ayrılır:dikkaldırım, hüdavendigar, karaağaç, doburca, çakaldere(burayı ben de bilmiyorum), trabzonlu erzurumlu ve bayburtlular büyük kısmını oluşturur. ilk geldiğimizde bir kaçından kazık yesek de, kalan büyük çoğunluktan hiç bir zarar görmedik. özledim açıkçası. gerçek huzuru orada tattım ben, değerini de bilemedim.
önceden soğanlıda otururken küçükken, oraya giderdik anneannemi görmeye, sonra balıkesire taşındık gidemedik çok çok, rahmetli olduğunda o mahalleden çıkmamıştım sankim. 8 ay sonra nerden bilebilirdim oraya taşınacağımı. iyi ki de taşınmışım. ilk geldiğimde yobaz mahallesi diyordum, okul başladı hayal kırıklığına uğradım, sonra ikinci dönem insanlarla kaynaştım yalnız gelmişken dostlarımla gittim, çok lol oynadım ama huzurlu oynadım. soğanlıdayken kar yokken hava buz gibi olurdu, ama karlıyken de yumuşaktı dikkaldırımın havası. tabi ben karaağaçta oturuyordum. sonra ikinci yıl kötü geçerken tekrar soğanlıya dönüz. hayaletoğluhayalet mahalle. anca ramazanlarda canlansın. 4 otobüs ya geçiyor ya geçmiyor.
neyse efendim. osmangazi benim, yıldırım da onun. ama en başta söylediğim gibi. getirirsem aha da dikkaldırıma getiririm onu. annemin büyüdüğü, anneannemin öldüğü, teyzelerimin yaşadığı bu mahalle, benim merkezim. her ne kadar soğanlıda, balıkesirde büyümüş olsam da. saygılar.
