sadece bir kardeşim var.
her ne kadar beni sinir etse de,çileden çıkartsa da seviyorum onu.
bazen hazırlıyorum kendimi böyle durumlara.
düşündükçe sessizce,yapayalnız,bir köşede hıçkıra hıçkıra ağlıyorum.
ikinci bir kardeşim daha olacakmış ama doğmadan ölmüş.tabi 9 yaşımdaydım daha haberim bile yoktu.
tuhafıma gidiyor.
acaba ikinci kardeşim doğsaydı onunla nasıl anlaşırdık diye düşünüyorum..
allah sabır versin kardeşini kaybedenlere.düşüncesi bile bu kadar zorken...
