Sene 1999'un Haziran ayı. O zamanlar fakirlik var tabi. Kutu kola içen, magnum dondurma yiyenler zengin gözümüzde. Velhasıl yokluktan oturmuşum kaldırıma kiremitlerle bir şeyler çiziyorum kaldırım üzerine. Valide de arsanın ortasında halı çırpıyor.
Bizim bir komşu vardı zabıta. Mardinlilerin düğünü olduğu sırada gitmiş düğün salonunu mühürlemiş. Yapma, etme, düğün bitsin laflarına aldırış etmemiş. Kapatmış tabi salonu. Mardinliler'de çılgına dönmüş tabi...
Atlamış takip etmişler bizim zabıtayı, zabıta indi arabadan görev arkadaşlarıyla tabi. Evine mi girecekti artık bilmiyorum. Tam yanıma geldi ki olanlar oldu, çat çat çat... Bizim zabıtayı kafasından, kalbinden vurdular. Düştü bu benim üzerime her yer mahşer gibi. Diğer görev arkadaşları da rahmetli oldu. Bizim valide aldı beni kaçırdı derken haberciler, gazeteciler yumağı bastı bizim evi. Çok değil 2 ay sonra da 17 Ağustosa canlı yakalanan bir çocuk olarak hafızamdan silinmeyecek, bu yaşıma geldim (23) kötü kabuslarım hep devam edecekti. Dedik ya kıtlık zamanı... 16 yaşıma kadar ağır derecede kekemelik, ergenlik döneminde ise korkusuz agresif bir çocuk olarak yetiştim. Şimdi olsa, 1 senede atlatabilirdim belki.
