özenti değillerdi ama "din" olgusunu kafasında bitirmiş bir kaç ateyiz arkadaşım vardı.
bir gün biri birden; "ben öldüğümde gömülmek istemem, zaten sırf o yüzden bile ateyiz olmak daha güzel, daha mantıklı" derdi.
nedenini sordum.
" ben bedenimi kadavra olarak bağışlamak istiyorum" dedi. bedenim araştırmalarda kullanılırsa benden sonrakiler için bir yararı olur tıbben belki" demişti. " "Yaşarken benden sonrakilere bir yararım olmadı bari ölünce olsun" derdi.
bir diğeri; "ben organlarımı bağışladım" dedi ve çıkarıp cebindeki ilgili hastahaneden aldığı kartı gösterdi.
sanırım kimseyi cayır cayır yakmayla tehdit etmeyince de veya hurilerle ödüllendirmeyi vaad etmeyince de insanlar insan olabiliyor.
