Küçücükken göstermediğı sevgisi, bana karsi buz gibi olusuna rağmen sahip olduğum duyguydu. Işe giderken bile baba gitme diye ağlarmışım. Babamin beni sevebilmesi icin sanki işe gitmemesi gerekiyor gibiydi işe gitmese sevecek gibiydi.
Edit: Vakit geçtikce o da anladi hatasini, yerini doldurdugumu. Sevgisizliğinin nelere mâl oldugunu. Ama cidden fazla geç oldu.
