Hep hayatta bir kez gerçekten aşık olabileceğime inandım,daha önce uzun kısa yada ciddi,tek gecelik ilişkiler yaşadım,aşık olduğumu sandığım anlar oldu,ama o geldikten sonra hayatıma,her şey bambaşka olmuştu sanki,geçirdiğimiz her an her saniye farklı gelmeye başlamıştı,uyuşturucu bağımlılığı gibi bir şey sanki konusmadigimiz Her an vücudumda bir şey eksik gibiydi,daha önce yaşamadıgım ve bir daha asla yasayamayacagimi düşündüğüm bir şey,bir olay vardı ikimiz arasında,hayatta ki tek beklentim onun gulmesiydi,mutlu olması için bir şeyler yapmak mutlu olduğunu görüp başka hiç bir şey beklemeden onun mutluluğu ile mutlu olabilmekti.birlikte olduğumuz günler de bile ayrılırsak ne olur nasıl olurum diye düşünüp Kotu olmaktı,her gece yarın onun için ne yapsam diye düşünmek,hayatın hiç bir anı için onsuz tek bir hayal kurmamaktı benim için aşk.hep onun da böyle hissettiğini düşündüm,belki o bunu hissetmemı sağlamayacak kadar iyi davranmadı,ben kendimi inanırdım,ayrılmayız dedim ama mutlu olmak için gelmediysen hayata,kendini bildiğin ilk andan beri hayatın hep boktan gitti ise okul iş aile hayatında,aşk da olmuyor hayatında,Şansın yoksa hayatta hiç bir konu da olmuyor,kumar da kaybeder aşkta kazanır lafı da yalan bu arada.sonuç o ki yine yalnız kalıyorsun ama farklı bir yalnızlık,etrafında onlarca insan olmasına rağmen kimsenin yüzünü görmek ile mutlu olamıyorsun kimseyi istemiyorsun çünkü her şeyini feda ettiğin insan bile seni böyle yüz üstü bırakınca kime güveneyim ki şimdi,kime es dost kardes diyeyim diyorsun,yapamıyorsun hiçbir şey,ne içki şişeleri care oluyor acına ne ardarda yaptığın sigaralar ama cidden aşıksan geçen zaman,onun yaptığı şeyler,seni artık sevmemesi hatta hiç sevmemiş olmasi dahi vazgeciremiyor seni,için acıyor ama alisiyorsun.
