insanlar kendisinden ve kendi türünden umudunu kestiğinde bişeye sarılma duygusuyla herdefasında tanrıya sarılır hepsindede kendisine ayrılık ister emek vermeden,alım teri dökmeden,avantadan yardım ister:iş,eş,aş,çocuk,para,ev,araba,mutlu bir izdivaç,başarı.. çaresizlik mi? öngörüsüzlük mü?
