baslik, egitim dayaksiz olmaz seklinde olmaliydi. kac yildir dayaksiz egitim denemeleri yapiliyor, "efendim dovmeyin, arkadasca yaklasin, rehabilite edin vb." seyler soyleyerek ogretmenleri bunalima soktular, ogrenciler ogrencilikten cikti. sac bas daginik, kirli sakal, kravat yamuk, gomlegin yarisi disarda, elinde bira sisesi vb. garip bir ogrenci modeli cikti ortaya. bari dersleri iyi olsaydi, o da yok! yani ne egitebildiler, ne de ogretebildiler. gorunce odumuzun bokuna karisip, ceketlerimizin onunu hemen ilikledigimiz ogretmenler simdi sinifta dovulup, sebege cevriliyor, ustune de kameraya cekiliyor. tuvaletlerde uyusturucu kullaniliyor, sigara zaten serbest. yani kisaca rezillik dizboyu.
demek ki egitim dayaksiz olmuyor. sayet mevzu sadece ogretim olsaydi belki olabilirdi ama eger isin icine egitimde giriyorsa dayaksiz olmaz. burada savundugumuz elbette alin cocuklari iflahini gevretin, essek sudan gelene kadar dovup komaya sokun degildir. ama en azindan ogrenci, anne-babasina duydugu korkuyla karisik sevginin daha fazlasini ogretmenine duysun. bu mudur? budur!
