Her patlama haberinde arkadaşlarına nasıl olduklarını sormaktan yorulmak. Ölmemiş ya da yaralanmamış olmanın "şansıyla" yaşamaya devam etmenin şaka gibi olması. Ailenin her patlama haberini izledikten sonra hemen arayıp "sen geçiyor musun oralardan" sorusuna üzülerek "benim okul yolum orası, evet o duraktan biniyorum otobüse, bizim fakültenin hemen orası zaten" gibi cevaplar vermek zorunda kalmak. Hiçbir şeyden bıkmadığım kadar bıktım. Okul bitmeden ölmezsem başlı başına bir başarı olacak benim için.
