1996 senesinin yazında, üst katındaki dükkanlardan biri olan payet ipek isimli dükkanda 3 ay süreyle çalıştığım, eski bursa yı tek başına betimleyebilen büyüleyici çarşı. ziyadesiyle turistler tarafından rağbet gören bir han olduğundan, ingilizcemi ilerletmede yardımcı olabilir düşüncesiydi heralde beni oraya çocuk yaşta bırakan babamınki. gerçekten çok şey öğrendim o yaz. su an tümüyle tarihe karışmaya yüz tutmuş usta-çırak ilişkileri, bir mesleği o işi senelerdir yapan insandan öğrenmek, müşterilere nasıl davranılması gerketiğini öğremek, bir dükkanın nasıl açıldığını nasıl kapandığını öğrenmek, kumaş toplarını sarmayı öğrenmek, kumaş ölçmek, kumaş kesmek, kumaşı boylamasına kesip ustadan dayak yemek, cenabetken dükkan açılmaması gerektiğini öğrenmek, günün ilk satışını siftah seramonilerine uygun yapmak. bir tanesi bile öğrendiğim tüm ingilizce kelimelerden daha değerliydi..
