bugün kol saatimin duruşunun 29. günü.
her yerden ışıklar geliyor üstüme gözlerimi açamıyorum hortumlar yılan gibi dolanıyor kollarımı.
acaba yılanlarda hıçkırabiliyor mu?
neden ortalık seslerle kaynıyor.
nerdeyim ben gözlerim nerde?
her tarafım baglı uzanıyorum.
köpekler bana mı havlıyor dısarda...
selam mi veriyorlar, başka birşey mi söylüyorlar
hiç sokaga çıkmamış bir bebek neden kuşlardan korkar?
bir açılabilseydi bu gözlerim..
nerdeyim ben kiminleyim...
hayatımın son günlerimi bu odalar yoksa yeni mi doğdum?
geçmişimden kalan izler sadece bir beyaz gümlek ve bağlı ellerim
geldiğim yerdeki duvarlar neden yumuşak.
ahh gözlerim varmı
nasıl geldim buraya saatim yok zaman nasıl birşey olsa acaba...
günışığı canımı çok yakıyor. bağırabilsem keşke...
