bir fenerli olarak galatasarayı sevmesem de saygı duyduğumu hatırlatan yazar.
ulan bizim mahallede çocuklar vardı. onları oynatmazdık maçlarda. sırf bu sebepten dolayı ziyadesi ile kötü sözler duymuştuk kenardan. ''inşallah topunuz patlar'' kabilinden. aynen o çocukları hatırladım zat-ı muhteremin entysinde.
ne iş yaparsın evladım sen? kimi yakıyorsun? hayatında kaç defa çakmak aldın eline? kaç yaşındasın a teyzemin kızı? nedir oğlum bu kin, nefret potansiyeli? e hadi hepimiz bir araya gelelim de yak bizi öyleyse ? o zaman en büyük cimbombom deyip avuçlarını birbirine mi sürteceksin? bize en evvel şunu öğrettiler. zeki olacaksın, çevik olacaksın, ahlaklı olacaksın. anladın mı evladım? isteyen istediği işi yapsın ama sen saygıyı yitirme. yoksa fena bozulursun haberin olsun.
