Bir abimiz var mahalleden, öyle kendi halinde sessiz sakin biri. pek de muhabbet edeni yok.bazen çiçek bazen çekirdek satıyor, yine kimseyle konuşmadan. fiyatı yazıyor küçük bir kağıda, kendince yaptığı tezgaha koyuyor elinde ne varsa o gün artık, alıyor parayı veriyor üstünü ya da tam para veren olursa başıyla hafif bir selam verip işine bakıyor.kimsenin yüzüne de bakmıyor. başı hep önünde. akşam oldumu, hava karardımı topluyor tezgahı en yakındaki markete gidiyor.artık o gün ne kadar kazandığına bağlı, ya şarap ya bira alıyor, yürüyor usulca denizi rahat görebileceği bir yere, elinde ne varsa bitene kadar oturuyor orada.havanın da önemi yok onun için, yağmur da yağsa, fırtına da kopsa ya da bastırsa pis sıcak, yine de gidiyor denizi görmeye. denk geldim bir gün yine denizle başbaşa kaldığı bir zamanda ona.çekinmedim, oturdum yanına.amacım da konuşmak değildi zaten, bir müddet dahil olmak istedim sadece hayatına, izinsiz. cebimden sigara paketini çıkarıp uzattım, almadı. elindeki şarap şişesini uzattı, hayır demedim.bir süre oturduk öyle, konuşmaya ihtiyacımız yoktu zaten. sonra hafif bir meltemin vurduğu sırada içini çekip başladı söze;
"kimseyi incitmedim ben o güne kadar. kimseyi kırmadım, hakkım olandan fazlasını hiç almadım. bir gün onu gördüm yolda. güzel değildi. güzel olması gerekmiyordu. sadece bir kez gülümsedi bana, vuruldum. bizim köyün kızı, o günden sonra farkettim. üç beş bakış, birkaç gülücük sonra aldım anamı babamı istemeye gittik. hiç sormadılar nesin, kimsin diye.babam hatırı sayılır adam köyde. ben dışında herkes sever onu. yüzükler takıldı, ayrıntılar konuşuldu ertesi gün görüşmek için söz aldım ondan, sonra çıktık gittik evimize.
Bütün gece uyumadım, genç delikanlıyım o zaman, içim kıpır kıpır. sabah ezanla kalktım hazırlanıp meydanda beklemeye başladım. o gelene kadar kaç saat bekledim bilmiyorum ama cebimde sigara kalmamış sen düşün. sonra gittik bir çay bahçesine, iki çay söyledik, biri açık. ilk kez o gün konuştum onunla, ilk kez sesini duydum, aşkım bin kat arttı. o gün nasıl geçti anlamadım, akşam olmuş.cebimdeki tüm parayi verdim neredeyse içtiğimiz Çaylara. muhabbetin dostu çaydı o zamanlar.
neyse günler geçtikçe her hareketine vuruldum. gülüşüne, bakışına, adım atışına. aklımdan çıkmıyordu ne gündüz ne gece. düğüne iki gün kala yatağımda duydum haberini. amcasının oğluyla kaçmış. düşünmedim çıktım yola. koydum kafaya bulucam onları da sorucam neden yaptın diye, başka derdim yok. günlerce aradım sordum, gören eden yok.varsa da bana soylemiyor. neyse bir gün hiç aramazken buldum onları. karşımdan geliyorlar el ele. farketmediler bile beni öyle mutlular.yediremedim kendime. benle mutlu olamayacak oluşu zoruma gitti. ne zaman aldım yanıma, ne zaman taktım belime bilmiyorum, çektim tabancayı ikişer tane sıktım bunlara. silahı da attım yanlarına, gittim teslim oldum. şimdi düşününce, niye yaptın diye sorunca tek cevabım, kıskandım. benden başkasıyla mutlu olmasını kıskandım. sorsan bir daha olsa yapar mısın diye, yaparım. ama çocuğu vurmam, benden başkasıyla mutlu olmasın yeter."
şarabın sonunu bana uzatıp kalktı yerden. hiç ardına bakmadı. hiç yüzüme bakmadı. öylece yürüdü gitti. anladım ki ondan zarar gelmez.
