aslında gayet sıradan bir olaydır bence. ama çeşitli yönlerden ele almak lazım. birazdan bir sürü şey sallayacağım, tamamen sabahın bu saatinde aklıma geldi, zerre bilim içermez.
öncelikle geleceğe gitmeyi unutun, yok öyle birşey, olmamış bir şeyi göremezsiniz.
gelelim geçmişe yolculuğa, efendim aslında geçmişe yolculuk çok kolaydır. hatta ilk çağlardan beri insanlar bunu yapar, ama bir küçük nokta var, geçmişi değiştiremez, ancak izlersiniz.
bilindiği gibi, bizim görülmemizi sağlayan şey bize çarpan ışınlar, bana çarpıyor sonra senin gözüne geliyor, gözün ile beynin arasında, şimdi burada anlatmak istemediğim bir takım ilişkiler yumağı sonucunda beni algılıyorsun.
tabii bana çarpan tüm ışınlar gözlere gitmiyor, sağa sola dağılıyor. bir kısmı da göğe gidiyor, uzaya gidiyor.
şimdi sana çarpan ışının uzayda ne işi var demeyin.
bilindik bir gerçektir ki ışığın tee uzaklardan dünyaya anca gelebilmesi için bir süre gerekir. yani biz gökteki yıldızların bin küsür, bilemedin yüzlerce yıl önceki halini görürürüz.
o zaman sorarım size, biz bir yıldızın bin yıl önceki haline bakarak zaman yolculuğu yapmış olmuyor muyuz?
aynı şekilde yıldızdan bakan eleman, benden sekip giden o ışını bir şekilde toparlayabilirse beni görecek. ama o sırada ben bin yaşında olacağım.
toparlayalım, uzak bir yıldızda kurulacak bir nevi, ışın toplama aracı ile dünyanın bin yıl önceki görüntüleri toplanabilir, ama seslerle eşleştirmek zor, o yüzden sessiz sinema tadında, bir star wars'da, star trek'te gördüğümüz, 3 boyutlu görüntüler gibi bir görüntü elde ederiz.
böylecek 1000 yıl önce gerçekleşen bir savaşın içinde gezebiliriz. hatta kapitalist düzen hala sürüyorsa biz bu aleti yaptığımızda, film şirketleri yeni bir method bulmuş olur.
ha ışınlar çok dağılır, adam gibi toplayıp belli bir görüntü oluşturamayız derseniz, karıştırmayın güzel teorimi derim.
gene de göğe bakınca yıldızın 1000 sene önceki halini görüp, ehehe geçmişe yolculuk demek, aslında doğru bir tespit olacaktır.
