yeryüzünde vicdandan daha büyük bir hapishane yoktur.
doğru bildiğinden geri durmanın eziyetini bilen insan için erdemli olmaktan başka bir çare de bulunmaz. erdemli bir boyuta seyreden bir ruhun da ödemesi gereken bedeldir yorulmak.
idamla yargılanan socrates'ın "suçsuzsun" diyerek mızmızlanan eşine "iyi ya, ya bir de suçlu olsaydım?" demesi kadar bir siki taşağına denklik mertebesidir erdem. ve bu özgürlük her acıya, yorgunluğa ve işkenceye değer.
