ey insanoğlu, papağan gibi tekrarlarsın ya hep 'aşk yalan' diye. düşünmeden, kendini ve ruhunu yormadan, gönlüne bakmadan. oturdum senin yerine dinledin gönlümü, aklımı, ruhumu...
asıl yalan ne biliyor musun? asıl yalan sensin...
insan bir amaç için yaşar. yaşamalıdır daha doğrusu. amacın da ruhun ne istiyorsa o olmalıdır.
sen ne için yaşıyorsun? hayatta bir amacın var mı? para mı? şan, şöhret mi? zevk mi? bunları mı arzu ediyor ruhun. eğer gerçekten bunları istiyorsa, senin bir suçun yok. sana o ruhu veren tanrıya tüm isyanlar. tüm yakarışlar ona.
ama tanrı sana o ruhu vermiş olamaz. bana bu gönlü veren tanrı, sana o ruhu vermiş olamaz. tanrı bu kadar ruhsuz olamaz...
tanrı, bana verdiği gönlü, ruhu sana da verdi. ama sen dinlemedin. gönlünü, ruhunu, tanrını dinlemedin. sen değerini, değerlini, kutsalını yıktın geçtin. artık sana hiç bir sözüm yok. sen zaten cezanı bulacaksın. bu dünyada istediğin her şeye kavuşacaksın belki. paran, mülkün, şanın, şöhretin yürüyecek, evet. ama diğer dünya senin dünyan olmayacak. sen o dünyada cezanı çekeceksin. suçların için cehennemde yanacaksın. en büyük günahın bedelini, en büyük cezayla ödeyeceksin. unutma...
aşk, yalan değil. aşık, yalan değil. yalan olan sensin. sen kim misin? sen hiçsin. sadece hiç...
