gayet basarili, eglenceli ve gercekci buldugum film.
film bittiginde yaptigim ilk sey masal anlatan inanilmaz tatli aksanli kadinin kim oldugunu aramakti.
ismi judith liberman'mis. hayatimda duygudum en güzel aksana sahip kendisi.
bi cok kisinin kendinden bi seyler bulabilecegini düsündügüm halde cok klise ve özenti bulmadigim film - ilk defa sevistikleri gecenin ardindan gelen konusmalar ve ayrilirken eski esyalari bir posete doldurma sahnesi disinda.
sevisme sahnesi diger bir cok türk filminden kat ve kat iyi ve inandiriciydi.
en azindan iki saniye öpüstükten sonra kameralar tavani ya da pencereyi cekmedi, ki bu büyük bi basari.
bas rol oyuncularinin secimleri de uygundu.
melisa sözen'i cok begenmeme ragmen bu filmde normal performansinin altindaydi, belki de oynadigi role isinamadigi icindir, bilemiyorum.
mert firat'in ise gercek hayatta efendi biri oldugunu düsünmeme ragmen umursamaz odun parcasi rolünü gayet güzel oynamis.
--spoiler--
bir insan gayet özgür bir iliski yasarken nasil bu kadar cok bunalabilir ve kimseye hesap vermek istemiyorken baska bir insanin hayatina neden girer ve nasil mahveder güzel islenmis.
dogum gününün kutlandigi sahne sacmaydi. kimse birinin erkek arkadasi cok icip sacmalamaya basladi diye dogum günü partisini terk etmez ya da inanilmaz utanc verici bir durum varmis gibi davranmaz gibi geldi.
gülüp gecilebilecek bir durumken cok dramatik hale getirmisler.
grup elemanlari'nin esas oglan'a söyledikleri tespitler cok yerindeydi.
ama keske esas oglan'in bu davranis bozuklugunun ardindan ölen eski sevgili mevzusu cikmasaydi, isin icine bir duygusallik katmak istemisler ama gereksiz olmus. sonucta pic olmak icin illa cok aci cekmis olmaya gerek yok.
cünkü neden? her davranis bozuklugu olan bencil insanin icinde öyle bir yara varmis hissi veriliyor, ki yok öyle bi sey.
filmin baslangic ve bitis kisminin masalla süslenmesi tatli bir detaydi.
kullanilan sarkilar ve esas oglan'in sesi güzeldi.
--spoiler--
