sessiz sedasız gitmek istiyordum ama son olarak yazmak istediğim bir şeyler var;
sanırım bu sözlüğe tam anlamıyla veda etme vaktim geldi. çok değil yaklaşık aralık ayından itibaren yazıyorum, şimdi de 5 günlük final dönemi için çok girip yazmayayım diye izin almıştım. dersten kafamı kaldırdığım bazı vakitlerde sol frame'de neler dönüyor gündem ne diye bakmak için ara ara giriyordum. tek gördüğüm günden güne artan bir vıcık vıcıklığın oluşu. tamamen zall'ın uludağ sözlük başlığına yazdığı ilk entryden yani-sözde- "bilgi edinme, eğlenme, arkadaşlık kurma" bundan eser yok. merak ediyorum kendisi dışarıdan nasıl izliyor? eğlenebilir ya da bilgi edinebilir mi? hayır. en argo ifadeyle ahıra dönmüş durumda, sözlüğün ne eğlenilecek, ne bilgi edinilecek yanı kaldı. sözlüğün formatından dahi bahsetmiyorum artık o geride kaldı zaten.
her gün ana bacı dinlemeden entry girenler var ve hâlâ yazıyorlar. cinsiyetçilik diz boyu, trollük yapacağım diye tecavüzcüleri savunanlar gırla. ha sözlüğün diğer bir kıstası olan arkadaşlık edinme kısmında sorun yok. hatta yönetime nacizane bir öneri, adını da değiştirin sözlüğün, ulu-chat falan yapın. işin "sözlük" yanı kalmadı.
ve buna katlanıp hâlâ bir şeyler yazmaya gayret eden iyi yazarlar var. onlara -ki devam ederlerse- tahammül diliyorum. ya bu sözlüğe en başından bir düzen getirilecek ya da sözlük yazar kaybetmeye devam edecek. ha ben gitsem de gitmesem de pek fark edilen bir yazar olmadığım için sorun yok. yazarken de ne bir beğeni kaygısı güttüm ne de olmadığım gibi davrandım. 5 ay sonunda tanıdığım çok kişi oldu, bu sözlüğün bana kattığı, derdimi dinlediği, sıkıntımda hiç kendisinin meşguliyetine bakmadan koştuğu birkaç kişi oldu. zaten öyle yakın olduk ki bunu okuduğunda muhtemelen üzerine alınacaktır.
diğer yandan yazılarını beğenip, düşüncelerine saygı duyduğum, takdir ettiğim ve bana bir şeyler öğreten yazarlara da teşekkür ederim. sitem edeceklerim de var ya geçiyorum onu.
son yazmak istediklerimi de yazayım;
insanlar kalıplarını aşmadıkça, bir şeylere farklı pencereden bakmadıkça, kendi doğrularını temel meşru kılıp diğerlerini yok saymayı bırakmadıkça, ayrımcılığın bir insan hayatına mâl olduğunun ayrımına varmadıkça, nefreti yok etmedikçe, kadın-erkek-müslüman-hristiyan-solcu-sağcı-lezbiyen-gay diye kategorize etmedikçe, zenginliğin parayla olmadığını anlamadıkça, eşitliğin her alanda temel hak olduğunu öğrenmedikçe, işte biz güzel günler görmeyeceğiz. her insan farklıdır ama eşitlik sadece "insan" olmaktan ötürü herkese vardır, var olmalıdır.
belki yıllar sonra yeniden uludağ'a kapak atarım. yine bu tabloyla karşılaşmamayı dileyerek. hoşça kalın.
