bizim bir komşu var; torununun torunu şuan hayatta, anlayacağınız bayağı antika bir teyze.
geçenlerde ağır hastalanmış, ölüm döşeğinde diye tabi hemen gitmiş komşular, kuran okumaya başlamışlar. o gün ölmedi.
ertesi gün yine sabahtan akşama kadar kuran okumuşlar ha öldü ha ölecek diye, yine ölmedi.
üçüncü gün de aynısı oldu ve sonra kadının vadesi dolmamış ki ölmedi.
şimdilerde o kuran okuyanları görünce ağzı oynuyor, içinden ters ters bakarak bir şeyler diyor, selam da vermiyor.
hepsini gömmeye yemin etti galiba. yapabilir de, onda o ışığı görüyorum.
