kasiyerlik yaptığım zamanlarda bizim mağazaya sürekli gelen bir çocuk vardı, uzun uzun alışveriş yapardı. alıştığımdan mıdır nedir, artık nasıl olduysa hoşlanmaya başladım. arkadaşım git konuş dedi, bilirsiniz işte klişe tavsiye, sanki bilmiyorum konuşmayı.
çocuk yine geldi, aslında zırt pırt gelmesini kendime bağlamıştım. galiba o da benden hoşlanıyordu. alışverişini yapıp kasaya yaklaştı, para üstünü ve fişini verip gülümsedim. o da teşekkür etti ve dönüp kapıya doğru yürümeye başladı, tam onu durdurup adını soracak iken kendiliğinden tekrar kasaya döndü. görmeniz lazım nasıl mutluyum, kesin hoşlanıyor kesin.
- pardon bana yardımcı olabilir misiniz?
+ tabi tabi ne lazımdı?
- şey ben isminizi öğrenebilir miyim?
+ ismim xxxx
- xxxx cım acaba bana numaranı verebilir misin?
+ sence çok hızlı olmadı mı? önce adını söyleseydin
- yanlış anlama kendim için istemiyorum
+ neden?
- nasıl yani?
+ neden kendin için istemiyorsun?
- ben kızlardan hoşlanmıyorum, arkadaşım için istedim telefo..
+ tamam yeter, arkadaşına söyle üzgünüm
- sen benden mi hoş..
+ yahu yeter dedim daha fazla yerin dibine sokmadan git!
güldü ve gitti, konuşmaları mağazadaki iş arkadaşlarım da duydu. bu daha utanç vericiydi, lan birinden hoşlandım o da gay çıktı be. üstelik konu müdürün kulağına gitti, konuşuldukça konuşuldu. mahallelinin bildiğinden de eminim, her geçtiğimde röntgenci teyzeler pis pis sırıtıyordu. işe gitmek için yolumu uzatıp ara sokaklarla yürüyordum, tam iki ay o pis bakışlar eksilmedi üzerimden. lanet olsun bu dedikodu vebadan daha korkunç!
