dünyada hepimiz sallantılı,korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz.tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır.tramvaylardaki tutamaklar gibi.uzanır tutunurlar.kimi zenginliğine tutunur; kimi müdürlüğüne; kimi işine, sanatına.çocuklarına tutunanalar vardır.herkes kendi tutamağının en iyi,en yüksek olduğuna inanır.gülünçlüğünü fark etmez
