lisedeyken bir kıza aşıktım, ona hislerimi söylemek için eve davet ettim (o zamanlar büyük cesaretti) kız kabul etti, öğlen iki gibi sözleştik. hemen eve koşup hazırlık yaptım, allahtan evde kimse yoktu. aldığım gülleri koparıp kapı girişine döktüm * heyecandan saçlarıma bir avuç jöle sürdüm, bu da yetmezmiş gibi dikleştirdim. o an kapı çaldı, kapıya kadar elimle saçımı dikleştirmeye devam ediyordum. haberim yok lan kirpiye döndüm, neyse elimde tek bir gül kapıyı açtım. açar açmaz karşımda uzun boylu bir abi belirdi, arkasından hoşlandığım kız çıkıp, girebilir miyiz diye sordu. şaşkınlıktan evde kimse yok dedim, adam pis pis bakmaya başladı. hemen herkesi içeri aldım, geçip koltukta oturdular. ben mal gibi elimde gül önlerinde duruyorum, kızın babası kapıdaki gülleri sorunca hiçbir şey diyemedim, iki dakika sonra annemler geldi. bağıra çağıra yerdeki gülleri sormaya başladı, yanına gidip olayı izah etmeye çalışınca saçlarımı görüp gülmeye başladı. ağzımı bile açmama izin vermeden tipime sövüp saydı, içeri geçince kıza annesine sarıldı. ben daha fazla rezil olmamak için kaçıp odama saklandım. annem zorla dışarı çıkarıp beni yanlarına oturttu. meğerse bizimkiler kızın ailesi ile ahbapmış, ben kızı bize çağırınca kız annemin daveti sanıp ailesini çağırmış. tabi olay aydınlanınca benim güller ve saçımın esas nedeni de ortaya çıktı. anlatıp anlatıp güldüler, onlar güldükçe ben ezilip büzüldüm. lan bütün gece babam saçım hakkında yapılabilecek en tiksinç esprileri yaptı, annem sünnetime kadar anlattı. hani yer yarılsa da girsem denilen anlar vardır ya, hah işte onun kıralını yaşadım ben. millet evine gitti, bizimkiler hala dalga geçiyor. öyle popüler oldum ki, akrabalar bir araya gelince keyifleri yerine gelsin diye anneme anlattırıp yarıla yarıla gülmeye başlıyorlardı. yıllarca bu utancı yaşadım lan, kızdan köşe bucak kaçtım. düğünde falan denk geliriz diye kuzenimin düğününe gitmedim.
şimdilerde bile ne zaman hatırlasam utanırım, bazen o kıza rastlıyorum. evlenmiş falan ama bir an göz göze gelince bile tuhaf oluyorum, artık nasıl bir travma yaşamışsam..
