Sosyo ekonomik statü çok eski bir kanun ile belirleniyor genelde.
"Doğuştan"
Alt sınıflarda doğup üst sınıflara ulaşabilen insan sayısı (x) ile üst sınıfta doğup fakirleşerek alt sınıfa düşen insan sayısını (y) kıyasladığımızda yüz sene önce de yüz sene sonra da x büyüktür y sonucuna ulaşırız. Ama x öyle bir sayıdır ki doğduğu sınıfta kalan insanların sayısını temsil eden "z" den daima küçüktür.
Kısacası varoşlarda doğan annesi ev temizliğinde giden babası üç kuruşà çalışan bir kadın da bu sınıfın bir ferdi oluyor. Hatırı sayılır istisnaları vardır. Ama dediğimiz gibi y x den daima büyüktür. Z ise daima ama daima ikisinden de büyüktür.
işin acı tarafı kadın annesine benzer bir kader paylaşıyor. Çünkü dünya nin iğrenç reelliğinde "davul bile dengi Dengine" çalıyor.
Avam tabakasına mensup bir kadın sırf bu tabakaya mensup olduğu için(çoğunlukla seçme şansı olmadığı halde) yetersiz görülüyor. Yani kısacası o sosyo ekonomik düzenin acımasız anlayışında çorak toprağa atılacak bir tohum ve yeşermesi için çok fazla emek gerekiyor. Ama sürekli hareket halindeki piyasanın buna tahammülü ve zamanı yok. O daima hazır olanı istiyor ve hazırın tüketilmesini emrediyor.
