yapılabilecek en kamilce harekettir. liseden sonra o adamlarla görüşmeye devam etmeyişinin sebebini unuttuğunda vuku bulur genelde.
haftasonu üç, beş kişi bi kafede buluşulmak üzere sözleşilir. sen donkişot gibi en önce gitmişsindir, oturursun bi masaya ve beklemeye başlarsın, elemanlar yavaş yavaş dökülmeye başlarlar. birbirinden kel ve göbekli insanlar gelip masana oturur. halbuki lise biteli beş sene dolmamıştır henüz, haftasonu olmasına rağmen takım elbise giyip gelen tipler bile mevcuttur ortamda.. şirket ceosu sanki pezevenk..! sen üstünde çamaşır suyu lekesi olan jackass tshirtinle kala kalırsın.
herkez birbirine "sen neler yapıyosun?" filan diye sormaya başlar, aralarında nişanlananlar hatta evlenenler bile olmuştur. kendi işini kurup erkenden hayata atılanlar olmuştur.. sana sorarlar; "sen napıyosun" diye, "altıma yapıp üstüne oturuyorum" demek istersin ama azğından "okuyos işte ehieh " şeklinde yarı duyulur bir tıslama dökülür.
gülünür edilir, eski günlerden, hocalardan filan bahsedilir. akşam olur. yine görüşelim ayağı çekilir. hesabı ben ödüycem münakaşası yapılırken siz uzaktan izlersiniz "lan inşallah alman usulu olsun demezler" diye ve ortamdan ayrılınır.
derken karnınızın acıktığını hissedersiniz, elinizi cebinize atarsınız ve eski parayla bir milyon sekizyüzelli binliranız olduğunu görürsünüz, en yakın büfede tavuk döner + ayran yeni parayla iki liradır. dönerciyle kısa süren bi pazarlıktan ve acıtasyon edebiyatından sonra yemeğinizi yersiniz ve yurdun yolunu tutarsınız.
