helal olsun o babaya. bunlar cenneti hak etmeyecek de biz mi hak edeceğiz. akıl hastası bir evlada sabırla bakmak ne kadar zor bir sınavdır yaşayan bilir. benim teyzemin 22 yaşında bir kızı var. o da böyle hasta bir kız ama çok kötü hasta. teyzem onun yüzüne evden bile çıkamıyor garibim. sürekli onunla ilgileniyor. bir bayram günü bize geldi ( anneme geldi yani, ablasına bayramlaşmaya geldi )
neyse, teyze kızı gözünü perdelere dikti ve '' baba ben korniş istiyorum, bana korniş al '' demeye başladı. babası '' kızım nereden bulacağım sana korniş '' dedi. ''bana ne dedi, korniş istiyorum, bana korniş al, kornişşşşş ' diye ağlamaya başladı. teyzem '' eyvah eyvah şimdi bırakmaz bunun peşini'' diye söyleniyor. babası gitti nalbura korniş almaya ama bayram olduğu için nalburlar kapalı. yok. bulamadı adam. geldi '' kızım ben sana eve gidince söz çok güzel bi tane alcam '' dedi. kız dinlemiyor, çığlık çığlığa kornişşş diye ağlamaya devam.
gittim kendi daireme odadan bi tane korniş koparttım. 1 metre kadar testereyle kestikten sonra indim aşağıya. teyze kızı elimdeki kornişi görünce '' kuki abiiii'' diye boynuma dolandı. aldı kornişi seviyor. annesi ağlıyor, babasının dudakları büzülmüş. annem de köşede içini çekiyor. abi özetle eğer cennet denen şey varsa - ki elhamdüllüllah müslümanım var- bu tür hasta insanlara bıkmadan sabırla ilgilenen her kişi en güzel makamda yer alacaktır/almalıdır.
yolculuk yaparken 3-5 dakka ağlayan çocuklara sabır edip dayanamazken seneler boyu ağlayıp sürekli bir şeyler isteyen bu hastalara bakmak büyük bir meşakkat gerektirir. onlara güzel bakanların eli değil ayakları öpülür abi. yaşayan bilir. hepsine sabırlar.
