daha az sevmek için hiçbir nedeni olmamak. anladım ki zamanla daha az sevilmiyor. zaman her şeyin ilacı gibi klasik cümleler de sadece lafta kalıyor. her gün yeni bir şey anlıyorsun. bitmiyor, azalmıyor, aksine günden güne daha fazla seviyorsun, daha çok özlüyorsun. onsuzluğa doymuyorsun. unutmuyorsun o olmasa da, o sevmese de, gelmese de. hiç bozmuyorsun duruşunu. onun için zaman sevgileri yutamaz, seveni yok edemez. öyle olsaydı leyla ile mecnun, yusuf ile züleyha, kafka ile milena yı ya da diğerlerini bugün hatırlamazdık. hatta anladım ki; aynı insanı çook çoook uzun zamandır platonik, teknik, didaktik, dramatik, fantastik biçimde seviyor ve yokluğunu yazarak yaşıyorsan zamanın dışına çıkmışsın demektir. değişen birçok şeye rağmen seni oradan birinin getirmesi çok da kolay değildir. kaldi ki unutmak için sevmeyenleri böyle tanırsınız. zamandan, mekandan, durumdan, gururundan bağımsız...