Hızlandı kalp atışı,yoğunlaştı soluğu.Titredi ihtiyar, tırnak uçlarına kadar,hissedildi sisli sakalında deprem.Son güçle tutundu baranın koluna, çekti kendini, doğruldu.Tabladaki sigaraya götürdü elini .Sonra döndü, daldırdı gözlerini baranın gözlerine.
"işte bu an içindi yaşadığım yetmiş.Herşey bunun içinmiş.
Sayısız hükümet devirdim,iki tane darbe gördüm.Anamın, babamın, ecdadımın ölümünü gördüm.iki kadına aşık oldum ikisini de gömdüm.Çok hak yendiğini gördüm, çok kişiye sövdüm,çok kişiyi övdüm.Belki sonsuz yol yürüdüm,aynı yolda çürüdüm.Ömrümü boşa aldım, bilinmezliğe sürdüm. Hergün iki mezar kazdım, birine gündüzü birine geceyi gömdüm.Sonucu olmayan sayısız davanın sonunun kırmızıya boyandığını gördüm.Erdemin,nezaketin hatta vicdanın intiharını gördüm.Bir ara şüphelerime ışık oldum, söndüm."
Daha fazla konuşamadı, nefesi yetmedi ihtiyarın.Fırsat bulsa saatlerce anlatırdı yetmişini ancak mecali yoktu.
Titrek elini götürdü ağzına,son bi nefes çekti dumandan.
Bıraktı ve doğrulduğu gibi büzüldü yatağına.Taştı bir damla kaynayan gözlerinden ve son kez barana baktı.
"Çok olay yaşadım ama şimdi farkettim en şiddetlisini.Ölüm kişinin en büyük hadisesidir."
