12 yaşımdayken babamın bir kitapçıda görüp bana almak istediği; fakat fiyatı fazla gelince almadığı kitap.
Ben şimdi bu kıtabı tam 17 yıl sonra okuyorum. Çocukluktan geriye neredeyse hiçbir şeyim kalmadı. Aynı zeze'nin portakal ağacından geriye bir şey kalmaması gibi.
Çocukluk bitince ömür bitmiştir. Bu söz kitabın özetidir aslında. Ve çocukluk yaşla, zamanla ölçülebilir bir şey değildir. Ne zaman ki tutkuların ve gerçek sevgin biterse o zaman ömür de bitmiştir. Ha unutmadan: nen var zeze?
