13.
-
Kurtuluş savaşı yıllarında yunan'la kana kan, dise dis savasan zabitlerimiz ugrak yeri olarak bir mezra ararlar.
Daglar,tepeler, ovalar aşan askerler aksami etmisler lakin ne bir koy ne bir mezra bulabilmislerdir.
Askerler ac,susuz...
Memlekette durum belli. Elde yok avucta yok.
Askerler çaresiz yürümeye devam.
Sabaha karsi ufukta bir köy belirir.
Askerler zor zanaat koye kendini atarlar. Atarlar atmasina lakin köy bos.
2 3 hane kalmis.
3 5 yasli kadin karşılar askerleri.
Askerlerin halleri belli. Gunlerdir ac,susuz askerler.
Askerlerin durumu bellidir.
Belli belli olmasina da koyun halide bellidir.
Yıllardır savas,kıtlık alip basini yürümüs.
Kadinlar caresiz ellerinde kalan biraz irmik, sut, seker gibi seylerle askerlere ellerinden geldiğince birseyler hazirlar.
Askerler gunlerdir ac olmanin verdiği durumla tatliyi o kadar begenirler ki.
Herkese her mekanda anlatmislardir bu tatliyi.
Kulaktan kulağa, dilden dile,nesilden nesile bugune kadar gelmistir bu tatli.
Efsaneler efsanesi bu tatlinin hikayesi budur.
Bu arada köyün adi namikli koyudur.
